چرایی های ذهن من؟؟؟

چرا ؟چرا ما آدما قدر هم رو نمیدونیم  با وجودیکه بارها و بارها برامون اتفاق افتاده که عزیزی روبه هر شکلی ازدست دادیم اما بازم درس عبرت نمیگیریم واقعا چرا؟من فکر میکنم ...شاید دلیلش غرور بیخود و نا به جای ما باشه چون همیشه صبر میکنیم دیگران به ما نزدیک بشن دیگران به ما محبت کنن و دیگران از ما عذر خواهی کنن اما یه دلیل دیگه هم میتونه داشته باشه و اون نداشتن مهارت زندگیه اگه ما واقعا مهارت زندگی داشته باشیم اینقدر ناشیانه و غیر منطقی با اطرافیانمون برخورد نمیکنیم .من خودمو میگم امیدوارم روزی برسه که درک وشعور اجتماعیم اینقدر بالا رفته باشه که درگیر این مسائل پیش پا افتاده نباشم و به مسائل بهتر و مهم تر مثل کمک و احترام به دیگران بیندیشم...